Gedicht: Angst is het monster in de kast

25 jan Gedicht: Angst is het monster in de kast

Door Kevin Amse

Angst is het monster in de kast dat er niet uit durft. Sommige gedachten
heb je op slot maar de sleutel blijft in je handen spelen – je bent je eigen
doortrapte bewaker, je fluit het deuntje dat je gek maakt, je voorkomt de
ontsnapping. Al heb je het gereedschap binnengesmokkeld, je kan geen

tunnel uit het leven graven, er zijn slechts de dagen die als een mol in je
kop wroeten. Soms volg je de gangen maar het dier lijkt nooit boven aarde
te komen, geen vader met spade die het beest bij dag en dauw te grazen
neemt, het als een trofee voor de achterdeur legt en rust in de gazon.

Misschien is dat jouw tegenstelling: willen vluchten om op adem te komen
en vergeten dat de jachthonden achter je aan. Je kan dan wel de sleur
met modder inwrijven, hopen dat de dag je geur kwijt raakt maar morgen
wacht weer een race waarin je met dwingende duw het veld wordt

ingestuurd. Hoe graag zou je ’s ochtends die schelle hoorn negeren
gisteren gewond geraakt en vandaag even niets, eens werd alles voor je
aangekleed – nu wringt de ochtend zich als een dwangbuis om je heen.
Maar dit is het lot dat je gekozen hebt: ook teruggetrokken thuis komt

de wereld achter je aan, liggen de rekeningen je als sluipschutters op te
wachten, worden dromen aan flarden geschoten. Je zal er vrede mee
moeten sluiten, jezelf ingraven en wachten tot het overgaat leidt tot een
zekere dood, dat vrees je het meest: onopgemerkt blijven tot het einde.

Dit gedicht won de tweede prijs van de Poëziewedstrijd Stad Oostende en werd gepubliceerd in de bijhorende verzamelbundel.