25 jan Tweede prijs Poëzieprijs Stad Oostende
𝐓𝐰𝐞𝐞𝐝𝐞 𝐨𝐩 𝐝𝐞 𝐏𝐨ë𝐳𝐢𝐞𝐩𝐫𝐢𝐣𝐬 𝐒𝐭𝐚𝐝 𝐎𝐨𝐬𝐭𝐞𝐧𝐝𝐞!
Een maand geleden kreeg ik een mail van de Poëzieprijs van de Stad Oostende. Ik dacht dat ik, zoals gewoonlijk, te lezen zou krijgen dat ik ‘er helaas niet bijzit’. Wat wil je: de Poëzieprijs van Oostende is de grootste Vlaamse poëzieprijs voor een individueel gedicht en ze wordt bovendien uitgereikt door een jury waarin o.m. Ivo Van Strijtem en Hester Knibbe zetelen.
Mijn ogen werden groot toen ik las dat ik bij de tien laureaten zat en dat ik was uitgenodigd voor de proclamatie. Daar gezeten werd het moment van de uitreiking natuurlijk uitgesteld tot het einde van de plechtigheid. Er waren speeches en er was muziek, en dan eindelijk: de bekendmaking van de zeven laureaten. Ik had mezelf verplicht te verwachten dat ik daarbij zou zitten, maar wonder boven wonder werd mijn naam niet genoemd. Het besef schoot door mijn hoofd dat ik óf een van de prijswinnaars moest zijn, óf dit allemaal een vergissing was en ik de mail per abuis had gekregen.
De derde plaats werd afgeroepen en dat was nog steeds mijn naam niet. Mijn lichaam keerde zich binnenstebuiten van de opwinding: kon ik de winnaar zijn? Van een officiële poëzieprijs, ik? Dan werd toch mijn naam afgeroepen, niet als eerste, maar als tweede. De lichte teleurstelling dat het dan toch geen eerste plek was, schudde ik al gauw van me af toen ik het podium betrad, de plek waar ik lijk thuis te horen. Ik las mijn gedicht voor en genoot van het interview met de immers sympathieke Xavier Taveirne.
𝑻𝒘𝒆𝒆𝒅𝒆! De hele avond gonst nog steeds door mijn hoofd. Lees het gedicht hier.
Foto: Bart Plasschaert
Geen reactie's