23 okt Gepubliceerd in Macedonië!
Ik wil niet dat het eindigt, maar aan alle goede dingen komt een einde. Ik heb vijf dagen in Macedonië doorgebracht; een land met een rijke geschiedenis, een land dat vecht voor de erkenning die het verdient, een land waar elke politicus gelijke kansen heeft om corrupt te zijn (niet mijn woorden!).
Ik was uitgenodigd om hier op te treden voor de finale van de Macedonische poetryslam, en wat was dat een wilde rit. Van Skopje naar Prilep, waar een herdenking werd gehouden voor de bevrijding tijdens de Tweede Wereldoorlog. Prilep is de plaats waar de eerste schoten werden gelost, en het was ook de plaats waar mijn eerste woorden in poëtische vorm in Macedonië werden gelost toen Igor op straat aankondigde dat ik zou optreden en me zijn megafoon overhandigde. Verrassing!
Een aantal van mijn podiumgedichten, evenals een artikel over poetryslam, zijn door Eli Doeze vertaald in het Macedonisch en gepubliceerd in boekvorm. Je leest het goed: mijn poëzie is officieel vertaald in het Macedonisch en je kunt mijn gedichten daar nu kopen. Hoe cool is dat?!
Zdravo, hallo, zei ik, en het publiek begon te applaudisseren. Ik deed mijn introducties in het Engels, mijn gedichten in het Nederlands, en Igor vertaalde er eentje. Hij is zelf voormalig Macedonisch slampioen en zijn performance van mijn ‘Ode aan de dichter’ was fenomenaal. Igor was die dag jarig, maar het is hij die me een cadeau gaf.
De volgende dag werd ik geïnterviewd door Biljana Stojanovska voor de oudste Macedonische krant en daarna nodigde mijn gastvrouw, Brit Lilit, me uit om bij haar ouders te lunchen. Haar ouders zijn geweldige mensen en ik heb zoveel geleerd over de Macedoniërs, hun tradities, hun zorgen, hun prachtige berglandschap… Ik ben nu misschien weer thuis, maar mijn hart is voor altijd verloren aan dit land en zijn mensen. Fala!
Bedankt Literatuur Vlaanderen om dit mee mogelijk te maken.
Geen reactie's