Gedicht: Het dorp

27 feb Gedicht: Het dorp

Door Kevin Amse

Het dorp slijt de stenen in mijn huid, het spreekt een zanderige taal,
het boert jongens op in onderhemden, in voortuinen, in schemerlicht
boert sigaretten op, boert sandwiches gemaakt door moeders op.
Het dorp heeft een dorpskern, is een beschermd zicht & zo hoort het
het dorp trekt traag voorbij als zon bij koeien in boomloze weides.

Het dorp stroomt mijn longen in en haar meisjes spoelen aan
in middagzon, in kleedkamers, in schaamte doorheen sleutelgaten.
Meisjes wikkelen de avond rond zich als een rok, de uren dampen
in de nacht, meisjes in rokken zijn een beschermd zicht & zo hoort het.
Het dorp trekt traag voorbij als zon bij koeien in boomloze weides.

Het dorp doorziet mijn onzuiverheden, de korrelige gedachten
het zoekt op paden, in parken naar plekken voor mogelijke seks.
Het boert Kevins op die smeken, die als natte kleren aan je lijf hangen
hun vingers tentakels die je hoofd naar beneden brengen.
Het dorp trekt traag voorbij als zon bij koeien in boomloze weides.

Het dorp smeult in mijn handen, wrakstuk in een ontgonnen landschap
waar ik naar terugkeer. Het dorp bergt me op en kijkt niet meer om
naar het puin van hoe we waren, we waren jongens, we zochten het uit
onzeker wie van ons het vond en wie nog zoekt, en naar wat dan?
Het dorp trekt traag voorbij als zon bij koeien in boomloze weides.